எப்போதும்
எனக்குள் ஒரு பயம்
எங்கே என்னைத் தொலைத்து
விடுவீர்களோ என
,
பார்க்காமல் இருந்து விடக்கூடாதென்று
உங்களின் பார்வை தூரத்துக்குள்
என் எல்லைகளை சுருக்கிக் கொள்கிறேன்.
,
கவனம் சிதறிவிடக்கூடாது கூடாதென்று
கவன ஈர்ப்புத் தீர்மானங்களுடன்
காத்திருக்கிறேன்
,
பிடிக்காமல் போய்விடுமோ என்று
சில பிரயத்தனங்கள்
சலித்து விடுமோ என்ற பயத்தில்
பல பராக்கிரமங்கள்
தெரியாமல் தொலைத்து
விட்டதாக எண்ணி என்னை நானே
ஏந்தி நிற்கிறேன் எல்லா தடவையும்
,
வேண்டாம் என்று
வெகு தூரம் விட்டு வந்த
நாய்க்குட்டி வீட்டு வாசலில்
வாலாட்டி நிற்பதைப் போல
வெட்கம் கெட்டுக்
கிடைத்து விடுகிறேன்
ஒவ்வொரு முறையும்
,
தேடும்போதெல்லாம்
கிடைத்துவிடுவதாலோ
என்னவோ என்னை
அடிக்கடித் தொலைத்து விடுகிறீர்கள்
,
தொடர்பு எல்லைக்கு அப்பால்
தொலைந்து விட வேண்டும் என்று
தன்மானம் தடுக்கும் போதெல்லாம்
எப்படியோ கண்டுபிடித்து விடுகிறீர்கள்.
இப்போதெல்லாம் தெரிந்தே
தொலைக்க ஆரம்பித்து விட்டீர்கள்
,
இழுத்துப் பிடித்து
என்னை நானே
சமரசம் செய்தாலும்
இறுதி இழையும்
அறுபட நேர்ந்தால்
தொலைந்து போக மாட்டேன்.
துருவங்களுக்கு அப்பால்
தூக்கி எறிந்துவிடுவேன்.
00
அ.ஈடித் ரேனா
புதுக்கோட்டையில் வசிக்கிறார். பணி- கிராம நிர்வாக அலுவலர், வருவாய்த்துறை. கடந்த 2-3 வருடங்களாக தான் எழுதி வரும் இவரின் படைப்புகள் பல இதழ்களில் வெளிவந்துள்ளன.
