மாலை மசங்கிய நேரமாகியும் பள்ளி விட்டு வீடு வந்து சேர்ந்திராத தனது சின்ன மகனை எண்ணியவாறு சரசு வாசலில் கிடந்த
பிப்ரவரி 2024
* வரிசையாகவும், நேராகவும், வைக்கப் பட்டிருந்தது சிலுவைகள் அனைத்தும் ஆனால் என்ன குறுக்காவும், நெடுக்காகவும் அவர்கள் ஏற்கனவே வாழ்ந்து முடிந்திருந்தார்கள்…
ஏசுக்கள் கொண்டாடிய கிருஸ்மஸ் தச்சன் வாழ்வை முறிக்க கடலில் குதித்தான்… மரச்சீவல் போல சுழலலைகள் அவனை உருட்டி விளையாடின.. தமுருகூடாகிய
1 23 டிசம்பர் 1964 தனுஷ்கோடி தேவாலயம்,இரயில் நிலையம் என புயற் கடல் உண்ட மீதத்தை புகைப்படங்களில்,
ஒரு குருவிகள் ——————————– கிணற்று விளிம்பில் ஒரு குருவி நீரின் மிசை
‘I don’t want to see you here anymore, get out of here soon’ என்றாள் அந்த
வத்தலா டீச்சர் பாடம் நடத்திக் கொண்டிருந்தார். முனிசு துணிப்பையை தோளில் போட்டுக்கொண்டு நாக்கை மடித்து துலாவிய படி சலவாய் வடிந்த
டாக்டரிடமிருந்து அந்த சொல்லை கேட்டப் பிறகுதான் இராஜேஸ்வரிக்கு உயிரே வந்தது. அதுவரை உச்சந்தலையிலிருந்து உள்ளங்கால்வரை ஒருவித நடுக்கம் பரவியிருந்தது. வானத்துக்கும்,பூமிக்கும்
திண்ணையில் அமர்ந்து பேசுவது இருக்கட்டும். அதில் அமர்ந்திருப்பதே அலாதி தான். திண்ணைகளற்ற வீடுகளை இன்று காம்பவுண்ட்கள் சூழ்ந்து விட்டன. முன்பொரு
@ நீ வீசிவிட்டுச் சென்ற வார்த்தைகளை ஏந்தியபடி நட்சத்திரங்களென நகர்கிறேன் பகலைப் புதைத்து இருளைப் பரப்பும் வெறுப்பின் மனதை விதைத்துவிட்ட