இதழ்கள்

வானப்படுதல். . பீராய்ந்தெடுத்த சொற்களிலொன்று வரவழைத்த கண்ணீர் விட்டெறிய மறந்துபோன குப்பைக் கூடையின் வீச்சமாக முகம் சுளிக்க வைக்கிறது கடந்த

1.அப்பாவின்_நாட்கள் நிலவு கதவு சாளரங்கள் கட்டில் ஊஞ்சல் அலமாரிகளென ஒவ்வொன்றாய் உருமாறி பிள்ளைகளுக்கு முன்பே பிள்ளைகளாய் வளர்த்த மரங்கள் அவர்களது

(1) ஆய்வறிக்கை சமர்ப்பித்தலின்றி நேற்றைய கனவின் நினைவை சாம்பலென சுண்டி விடுகிறேன் … தகிக்கும் நிஜங்களுடன் வரன்முறையற்ற கூடல் கொண்டு

“கூடப்பிறந்தவ முச்சந்தில நின்னு கதறி அழுதுகிட்டு இருக்கா என்ன ஏதுன்னு கேட்காம எனக்கென்னன்னு போறாரு பாரு” என்று தொடங்கி “கேட்டா

1. எங்கோ எப்போதோ பெய்த ஒரு மழைக்காக எவரோ எழுதிய ஒரு கவிதை…! வாசித்து முடிக்கையில் மன வாசலில் மழைத்துளிகள்..!

1 *வேட்கை* முறை சொல்லி அழைக்கத் தெரியாத வயது அப்பா அடிக்கடி திருத்திச் சொல்லியும்   அனிச்சைக்குப் பழகியிருந்தன உறவுகள் ,

எப்போதும் எனக்குள் ஒரு பயம் எங்கே என்னைத் தொலைத்து விடுவீர்களோ என , பார்க்காமல் இருந்து விடக்கூடாதென்று உங்களின் பார்வை

பள்ளியில் வரலாற்றுப் பாடத்தை ஆசிரியர் நடத்தும்  போது  ஷாஜஹான்,பாபர்,  அக்பர்,மும்தாஜ், நூர்ஜஹான் என்ற பேர்களைச்  சொல்லக்  கேட்கையில் சந்தோஷமாக இருக்கும்.

என் பெயர் தனியரசி என்கிற ரூத். நான் சொல்லப் போறது என் கதை, ஆமாம் என் கதைதான் ஆனா எழுதப்

ஓர் ஊருல ஒர் உழவர் வாழ்ந்துட்டு வந்தாரு அவர் பேரு நன்னன். ரொம்ப நல்லவர். தன்னோட நிலத்தில் விளையுற எல்லா