சிறுவர் இலக்கியம்

கோடை விடுமுறை! ஒரு மாதம் பள்ளி விடுமுறை. நண்பர்கள் சேது, கோபி மற்றும் சேகர் மூவருக்கும் பொழுது போவதே மிகக்

ராஜுவுக்கு… அதான் நம்ம தங்கராஜுக்குத் தூக்கமே வரவில்லை. ஆனால், சீக்கிரம் படுக்க வேண்டும் என்ற அம்மாவின் உத்தரவுப்படி, ஒன்பது மணிக்கே

மருங்காபுரி வனம் மிகப்பெரிய வனம். அதில் சோலை என்கிற அனாதைக் குரங்கு ஒன்று தனித்து வாழ்ந்து வந்தது. அது தன்

“சுந்தரம்! சுந்தரம்!” “இதோ வாரேன், வா ராமசாமி வீட்டுக்குள்ள வா.” “இருக்கட்டும் சுந்தரம் நா மரத்த பாக்க வந்தேன். இந்த

நவ்யாஸ்ரீ வீட்டுப்பாடம் எழுத உட்கார்ந்தாள். பென்சிலை ஆட்காட்டி விரலுக்கும் பெருவிரலுக்கும் இடையே பிடித்து எழுதும் போது உள்ளங்கை முழுதும் இழுத்துப்பிடித்தது,

ராஜவனக்காடு மிகப்பெரியது. அங்கு எல்லாவகையான விலங்குகளும் வாழ்ந்து வந்தன. பருவ மழை தப்பிப்போனதால் வனம் முழுதுமே இப்போது பெரும் வரட்சி

“நான் பந்தை லேசாத் தாண்டா தட்டினேன். அது, “விர்ருன்னு” பறக்குதுடா!“ என்றான் கோபி. “ஆங்! பறக்குதா? றெக்க இருந்துச்சா?“ என்று

(கொரிய நாட்டுப்புறக் கதை) ஒரு காலத்தில் வசதியான குடும்பம் ஒன்றில், கதைகளை மிகவும் விரும்புகிற ஒரு பையன் இருந்தான். எனக்கு

அசோகவனம் மிகப்பரந்த நிலப்பரப்பை தாங்கியது என்று எல்லோருக்குமே தெரியும். அங்கு அனைத்து விதமான விலங்கினங்களும், பறவையினங்களும், மரம், செடி கொடிகளும்

மாத்தூர் ஒரு மலையடிவாரக் கிராமம். கொற்றவைக் கோயில் திருவிழாவுக்கு மகாரணியாரே வருகிறாராம். கோவிலுக்குத் தேவையான பூக்களைப் பறித்து மாலைகளைத் தொடுக்க