டிசம்பர் 2024

–பாவெல் பாஷோவ் கொகவான்யா என்ற கிழவர் எங்கள் கிராமத்தில் வசித்தார். அவருக்குச் சொந்தக் குடும்பம் என்று எவருமில்லை. ஆகவே யாரேனும்

சென்னியப்ப முதலியார் போன வாரம் நெய்த சேலைகளை வழக்கமாகப் போடும் கடைக் காரனிடம் போட்டுவிட்டு, இந்த வாரத்துக்கு வேண்டிய ‘பாவு’

நதி எங்கள் ஊரடியில் இரு கிளையாகப் பிரிகிறது. கம்பீரமாக அலை வீசிக்கொண்டு வந்த நீரின் வேகம் சற்றுத் தணிந்து, நாணிக்

பல நாட்களுக்குப் பிறகு அன்றுதான் அவனைச் சந்தித்தேன். அவனைப் பார்த்து வெகுநாளாய் விட்டது. நானும் என் நண்பனும் கலாசாலையில் ஒன்றாய்

ஆர்,ஷண்முகசுந்தரம் எழுதிய காலகட்டம் இந்தியா சுதந்திரம் வாங்கும் முன்பான காலகட்டம். எப்போதும்போல் மழை என்கிற பிரச்சனை இந்த மண்ணுக்கு மற்ற

’ஆர்.ஷண்முகசுந்தரம் என்கிற கொங்கு நாட்டு எழுத்தாளரின் கதைகளை எல்லாம் படித்துப்பார்த்து, வியந்து ரசித்து, அதைப்பற்றி ஓயாமல் எழுதிக் கொண்டிருந்த ஒரே

அபினவ் உடன் பாமுனி மலைக்குப் போனேன். இடிபாடுகளால் நிறைந்திருந்த அம்மலையில் எங்கள் இருவரைத் தவிர யாரும் இல்லை. விஷ்ணு கோவில்

டிராங் பௌத்த மடாலயத்துக்கு வெளியே ஆகாஷ் காத்திருந்தான் என்பதால் மடாலயத்தினுள் என்னால் நிதானமாக உலவ முடியவில்லை. நீண்ட நேரம் அவனைக்

பும்லா பாஸ் செல்கிற வழி நெடுகிலும் ராணுவ வீரர்களையும் அவர்தம் வாகனங்களையும்தான் பார்க்க முடிந்தது. ஆங்காங்கே தென்பட்ட நீர் நிலைகள்

சலனமின்றிச் சீராகப் பாய்கிற ஆற்றில் விழுகிற ஓர் இலை எத்தனை தூரம் பயணிக்கும் என்பதை ஆற்றின் போக்குதான் தீர்மானிக்கும். அது