ஊர்ச் சாவடியில் முனியாண்டியும் சுப்பையாவும் தாயம் வெளயாடிக் கொண்டிருந்தனர். செவனாண்டிக் கெழவன், “மயிலை ஆடு மண்ணுக்குள்ள” “மயிலை ஆடு மண்ணுக்குள்ளனு”
Category: சிறுகதைகள்
இரவு முழுக்க தூக்கமின்றி தவித்த வெள்ளத்தாயின் நெனப்பு முழுவதும் தன் பேத்தி சுமதிதான் நிறைஞ்சிருந்தாள். அவ இதுநாள் வர ஒருக்காக்
சாந்தரம் மழ பேஞ்சதனால மடத்துக்குள்ள பெயலுக சிரிச்சுக்கிட்டும் பேசிகிட்டும் இருந்தானுக. நல்லா சரியான மழ. அதனால மடத்துச் சன்னல் வழியா
சண்முகம் என்ற பெயர் கொண்ட இளநீர் கடையை தாண்டியதுமே,இருபதடி தூரத்தில் நகராட்சி பொதுக்கழிப்பறை ஒன்றிருந்தது- அந்தக் கழிப்பறையில் சிறுநீர் மட்டுமே
அன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை. இருப்பினும் வழக்கம் போல காலை ஆறரைக்கு மணிக்கெல்லாம் விழிப்பு வந்து விட்டது. எழுந்து பல் துலக்கி விட்டு
வெளியே குளிரக் குளிர மழை கொட்டிக்கொண்டிருந்தது. நேரே தலையில் இறங்கியது போல இடிச்சத்தம். மழையும் இடியும் காற்றும் ஆனந்தக் கூத்தாடி
“ஏல மாரிமுத்து நேத்திக்கு ஏழு மணி வரைக்கும் என் கூடத்தான் இருந்த அதுக்குப் பெறவு எங்கலேப் போன? உன்னைக் கண்டு
முதல் வாரம். *** -டாக்டர்.. நீங்க டாக்டர் தானே சார்! கழுத்துல தூக்குக்கயிறு தொங்குறப்பவே நினைச்சேன் நீங்க டாக்டராத்தான் இருக்கோணுமின்னு!
பெரிதாகத்தான் இருந்தது; அவரின் வரவேற்பு. அந்தத் தாத்தாவுடன் ஒரு பையனும் இருந்தான். அவனுக்கு என் வயதோ அல்லது குறைந்தோ இருக்கலாம்.
அம்மாவுக்கு இந்தப்பழக்கம் வந்து நான்கைந்து வருடத்திற்குள்தான் இருக்கும். விட்டுனுவிடியாமல் காலையில் எழுந்ததும் டி.வி. ஸ்விட்சை தட்டிவிடுவாள். ஏதாவதொரு சேனலில் பக்தி