நவம்பர் 2024

நுண்கதை – 01 ௦ அவன் சொற்களை நேசித்தான். கற்றான். போதாமையில் மேலும் மேலும் மேலும் என கற்றான். உலகிலுள்ள

அவள் ஜீன்ஸ் பேண்ட்டும் சட்டையும் அணிந்திருந்ததை கவனித்த சண்முக வடிவுக்கு கொஞ்சம் தயக்கமாக இருந்தது என்றாலும் அவளோடு சரளமாக பேச்சு

 “நல்லாயிருக்கியிலா! பாத்துப் பேசணும்னே நெனச்சுக்கிட்டே இருந்தேன் தலைவரே! அப்புறம் தொழில் போயிக்கிட்டிருக்கா. பப்ஸ் சாப்பிடறியளா? இப்பத்தான் மலையாளத்தான் பேக்கரிக்குச் சூடா

அந்த  ஆட்டின் பிறப்புறுப்பு பகுதியிலிருந்து ஊளைமூக்குபோல பிசுபிசுப்பான திரவம் வடியத்தொடங்கியது. ஆடு நிற்க முடியாமல் அங்கிட்டும், இங்கிட்டும் தத்தளித்தது. ஒருநிலையில்லாமல்

பனிக்காட்டில் இப்போது மழைக்காலம் முடிந்து இளவேனிற்காலம் தொடங்கி விட்டது. அது கோடையின் தொடக்க காலமாக இருப்பதால், இளஞ்சூடு கொண்ட பருவநிலை

கூட்டத்தை தள்ளிக்கொண்டு இருவரும் உள்ளே ஓடினார்கள். அவர்கள் அமர்ந்திருந்த இடம் காலியாக இருந்தது. அங்கே போடப்பட்டிருந்த சாக்குப்பை அந்த இடத்தில்

கிரேக்க நாட்டில் அரக்கிணி என்ற ஒரு பெண் வாழ்ந்து வந்தாள். மிகவும் அழகான பெண் அவள். கன்னிப் பெண். கிரேக்க

பெரும் மழை ஓயாமல் பொழிந்துகொண்டே இருக்கிறது. வெள்ள அபாய எச்சரிக்கை அறிவித்துக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். தொலைக்காட்சிப் பெட்டியின் முன் அமர்ந்து

கல்லெறிதல்      கவின் வீட்டுப்பாடங்களைச் செய்துகொண்டிருந்தான். தீபாவளிக்கு ஐந்து நாள்கள் விடுமுறை விட்டிருக்கிறார்கள். அதை முழுமையாக விளையாடிக் கழிக்கவேண்டும் என்று

காளான் ஏன் கறிச் சுவையோடு இருக்கிறது? (தமிழ்நாடு – கொங்கு நாட்டுப்புறக் கதை)     கோடை மழைக் காலத் துவக்கத்தில்