பிப்ரவரி 2025

பகுதி 1 “யாருங்க இவங்கல்லாம்?” ஆச்சர்யத்தில் விரிந்த பவித்ராவின் கண்கள் அவள் கையிலிருந்த ஃபோட்டோவையும் என்னையும் மாறி மாறிப் பார்த்தன.

அத்தியாயம் நான்கு பண்ணையத்தில் பலபேர் மாறிக்கொண்டே இருந்தார்கள். கூழ ராமசாமியிலிருந்து, செங்கான், மாதேஸ்வரன் என நீண்ட பட்டியலில், மாப்பி என்கிற

முந்தைய நூல்களில் இருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டக் கவிதைகளும் புதிய கவிதைகளும் இடம் பெற்றுள்ள தொகுப்பு. நூலாசிரியர் தத்தம்மைக்கு கொடுத்திருக்கும் அர்ப்பணமே நூலுக்குள்

பழமையான ஒரு குளத்தின் நடுவில் இருந்த தவளை, தன்னுடைய வாழ்க்கையை மறந்து போனது போல் உணர்ந்தது. அந்த குளத்தின் நீர்

பாத்தியா “மேம்மக்களெல்லாம் எவ்வளவு வாந்த வரிசையா ஒழுக்கமா வரிசைல நின்னு கறியுஞ் சோறும் வாங்கி திங்கறாங்க. யாருமே வரிசைல நிக்காம

[நவமகனின் ஆகிதம் சிறுகதைத் தொகுப்பை முன்வைத்து] ஈழத்தின் போர்ச்சூழல் நம்மைத் தின்று செரித்து மீதம் வைத்தவற்றுள் உலவும் மனிதர்களையும் –

வானம் இருள் பரப்பி ஆகாசமாக கிடந்தது. திரும்பு திசையெங்கும் வெள்ளி முளைத்துக் கிடந்தது மொசுமொசுக்கைச் கொடியின் சிறு வெண்பூ வானமெங்கும்

மேசையின் மேல் கட்டி வைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு பாலிதீன் பையில், இரு  இணை வண்ண மீன்கள் நீந்த முடியாமல் துடுப்புகளை அசைத்தபடி 

“ஆடு மாடு கணக்கா நாய்க பெருத்துப் போச்சி… ஆளுக மேல விழுந்து அமுக்கிரும் போல… ச்சேடு.. போறேன…” என்று சாலையோரம்

                         “பிள்ளையார் கோயில்ல மூணாவது மணி அடிச்சிருச்சுடி எந்திரி” என பிரம்பாத்தாள் வாசல் தெளித்தபடி கத்த, நெவ்வாயி போர்வையை விலக்கி