விமர்சனம்

முகூர்த்த நாட்கள் நெருங்குகிற போது எங்களது பக்கத்து வீடு எப்போதும் பரபரப்பாகிவிடும். அவர்களுடைய வீட்டில் உள்ள கைத்தறி ஓசை நாளெல்லாம்

ஆழ்கடலின் மௌனத்தை தனக்குள் புதைத்துக் கொண்டு அவ்வப்போது ஓசையிடும் சங்கினைப் போல் வாசகனைப் பாதிப்புக்குள்ளாக்கும் சிறுகதைகள் மனங்களின் ஆழத்தில் புதைந்து

கதைகள் வழி ஒரு மனிதனை துய்த்துப் பாருங்கள்! மனிதர்கள் எத்தனை ஆழமிக்கவர்கள், எவ்வளவு அற்புதமானவர்கள் என்பதை நாம் அறிந்து கொள்ளலாம்.

கடந்த அரை நூற்றாண்டுகளாக மலையாள சிறார் இலக்கிய வளர்ச்சிக்கு தனது பங்களிப்பை நல்கிவரும் சிப்பி பள்ளிப்புரம் 200க்கும் மேற்பட்ட சிறுவர்

முந்தைய நூல்களில் இருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டக் கவிதைகளும் புதிய கவிதைகளும் இடம் பெற்றுள்ள தொகுப்பு. நூலாசிரியர் தத்தம்மைக்கு கொடுத்திருக்கும் அர்ப்பணமே நூலுக்குள்

[நவமகனின் ஆகிதம் சிறுகதைத் தொகுப்பை முன்வைத்து] ஈழத்தின் போர்ச்சூழல் நம்மைத் தின்று செரித்து மீதம் வைத்தவற்றுள் உலவும் மனிதர்களையும் –

நிலமெங்கும் பச்சையம் பூத்து பசப்படிந்து கிடக்கும் ஒரு வட்டாரத்தில் வாழ்க்கையை நடத்திக் கொண்டிருக்கும் மக்களுக்கு உழைப்பு என்பது முதன்மையாக பிரகடனப்

அன்றாடங்களில் தான் மனிதனுடைய வாழ்வு இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. சரி, அன்றாடம் என்பது எது? சற்று நுட்பமான வார்த்தையாக தோன்றுகிறது. ஒரு

ஷாராஜ், லீலா அம்மு மற்றும் பொள்ளாச்சி கவிஞர்களின் முகநூல் பதிவுகளால் மட்டுமே நான் அறிந்த கவிஞர் ஜே. மஞ்சுளா தேவியின்

பருத்தி வெடித்த கரிசக் காட்டின் வாசம் மூக்கைத் துளைக்கிறது. எளிய மொழி நடையில் வாசகனின் மனதை இலகுவாக்கி லயிக்க வைக்கின்றன