இத்ரீஸ் யாக்கூப்

மழையும் வெயிலும் சற்று அடங்கியிருந்த மந்தகாசமான மாலை நேரமது. வீட்டையடைந்ததும் அசோக், வண்டியின் கண்ணாடியில் ஒரு முட்டும் சிரிப்போடு தன்னைத்

வெளிவாசல் பக்கம் யாரோ கதவருகே நின்றுக்கொண்டிருக்கும் நிழலலசைவை மாடியிலிருந்து ஜன்னல் வழியாக கவனித்த செல்லதுரை ஹால் பக்கம் இறங்கி வந்தான்.

இந்த பிரபஞ்சத்தின் வாயிலாக காலம் நமக்கு ஏதேனும் ஒரு பாடத்தை எப்போதுமே கற்றுக் கொடுத்துக் கொண்டேயிருக்கிறது. நாம் யாரென பிறருக்கும்

வந்ததிலிருந்தே தனது விளையாட்டுப் பொருட்கள் அடங்கிய பையை தருமாறு அடம்பிடித்துக் கொண்டிருந்தான் ஒன்றாம் வகுப்பு மாணவனான எழில். திருவிழாக் கடைகளிலிருந்து

வழக்கம் போல அன்றைக்கும் செந்தில்தான் விமான நிலையத்திற்கு வழியனுப்பி வைக்க வந்திருந்தான். நான் ஊருக்கு வந்துப் போகும் சமயங்களில் அது

மைக்கேல் அண்ணன் நெடுநாளைக்குப் பிறகு குடும்பத்தோடு ஊருக்கு வந்திருக்கிறார் என்ற செய்தியைக் கேள்விப்பட்டவுடன், காலம் அவர்களுக்கு ‘உங்களுக்கு நானிருக்கிறேன். நன்றாக