கண்ணன்

அத்தியாயம் 6 காட்டை ஒட்டிய வீட்டுக்கு வரும் வழியில் நாங்கள் கிரிக்கெட் விளையாடிக் கொண்டிருந்தோம். வெய்யில் கால ஆரம்பம். பதினோரு

இரவு உணவுக்குப்பின் காத்தாட எல்லோரும் திண்ணையில் அமர்ந்திருந்தோம். வெயிலுக்கு காற்று மிகவும் இதமாக இருந்தது. தாத்தா பேச ஆரம்பித்தார்: “ஏம்ப்பா,

அத்தியாயம் நான்கு பண்ணையத்தில் பலபேர் மாறிக்கொண்டே இருந்தார்கள். கூழ ராமசாமியிலிருந்து, செங்கான், மாதேஸ்வரன் என நீண்ட பட்டியலில், மாப்பி என்கிற

அத்தியாயம் மூன்று “கண்ணா, வெரல வெட்டிக் கிட்டன்டா, அம்மாவக் கூப்புடுறா” என்று கத்தினான் அண்ணன் சந்துரு. வலது கை ஆள்காட்டி

“அய்யய்யோ, பையனத் தேளு கடிச்சிடுச்சே” ஆயாவின் குரல் அந்தக் காலையை கலைத்துப் போட்டது. எனக்கு என்ன நடக்கிறது என்று புரியவில்லை.

1 வார இறுதியில் தான் சீக்கிரமே விழிப்பு வந்து விடுகிறது. வேலை நாட்களில் அடித்துப் போட்டது போல அப்படி ஒரு

“என் புள்ளய இப்பிடி அநியாயமா கொன்னுட்டியேடா? பாவி. நீ நல்லாயிருப்பியா. நாசமா போயிடுவடா. ஒனக்கு நல்ல சாவே வராதுடா” என

சந்துரு அன்று காலையில் எட்டு மணிக்கே பீல்டிலிருந்தான். அவனுடைய அணித் தலைவர் அவனுக்கு சேலம் குகைப் பகுதியை ஒதுக்கியிருந்தார். எல்லா

கல்யாண மண்டபத்தில் ஓரளவு கூட்டம். மகளின் பாட்டு மற்றும் வீணை நிகழ்வு. நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பாளர் ரவி நாலரை மணிக்கு வரச்சொல்லி

ஆசிரியர்: சுகன்யா ஞானசூரி பிரிவு: கவிதைத் தொகுப்பு பதிப்பகம்: கடற்காகம் சிறப்பான அட்டைப்படம். வேலிக்குள்ளிருந்து எழுதும் கைகள். கவிஞர் யவனிகா