க.செல்லப்பாண்டி

                      கண்கள் தூங்குவதுபோல இருந்தாலும் உண்மையாகவே தூங்கவில்லை. ஏதேதோ குழப்பமான சிந்தனைகளிடையே, வெற்றுத்தரையில் எதுவும் விரிக்காமல் இடது கையை தலைக்கு

                  அது எதிர்பார்த்தது என்றாலும், நட்டநடு இரவில் அந்த விஷயத்தை அம்மா சொன்னபோது மனதுக்கு என்னவோ போலிருந்தது செல்லமுத்துக்கு. கண்ணிலிருந்த

உதயசங்கரின் ‘கண்ணாடிச் சுவர்கள்’ என்ற சிறுகதைத் தொகுப்பு உள்ளடக்கம், வடிவம் என இரண்டிலுமே புதியதொரு அனுபவத்தை தந்தது. இத்தொகுப்பில் உள்ள

அம்மாவுக்கு இந்தப்பழக்கம் வந்து நான்கைந்து வருடத்திற்குள்தான் இருக்கும். விட்டுனுவிடியாமல் காலையில் எழுந்ததும் டி.வி. ஸ்விட்சை தட்டிவிடுவாள். ஏதாவதொரு சேனலில் பக்தி

டாக்டரிடமிருந்து அந்த சொல்லை கேட்டப் பிறகுதான்  இராஜேஸ்வரிக்கு உயிரே வந்தது. அதுவரை உச்சந்தலையிலிருந்து உள்ளங்கால்வரை ஒருவித நடுக்கம் பரவியிருந்தது. வானத்துக்கும்,பூமிக்கும்

அந்த செய்தியை ஏதோ சினிமா சம்பந்தப்பட்ட வாட்ஸ்ப் குழுவில்தான் முதன்முதலாக பார்த்தேன். சிலநொடிகளில் ஏதோ ஓரு பரவசம் எனக்குள் ஏற்ப்பட்டது.அதாவது

மேற்குப்புறத்திலிருந்து சடங்குக்காக சிலுசிலுன கிளம்பி வந்த கவிதா “சடங்குக்கு வரலயா..? “என்றாள் மணிமேகலையைப் பார்த்து. “எங்க வீட்டுல கமலாவோட அம்மா