பரிவை சே.குமார்

மலையாளத்தில் நளினி ஜமீலா அவர்கள் எழுதிய சுயசரிதையை, பேராசிரியை ப.விமலா அவர்கள் ‘எனது ஆண்கள்’ எனத் தமிழில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார். பாலியல்

கட்டபொம்மன் கொள்ளைக்காரன்

நாம் எப்போது நம் மனதுக்குள் கட்டமைத்து வைத்திருக்கும் ஒருவருடைய பிம்பம் உடையுமாறு எழுதப்படும் கட்டுரைகளையோ, கதைகளையோ, புத்தகங்களையோ அவ்வளவு எளிதில்

முகங்கள்- நம்மைக் கடந்து செல்லும் அல்லது நாம் கடந்து போகும் மனிதர்களில் ஒரு சில முகங்கள் தனது செய்கையாலோ அல்லது

ராமநாதன் கவலையின் ரேகைகள் கூடிய முகத்துடன் வாசலில் அமர்ந்திருந்தார். ‘இந்த ஆடு, மாடுகள வளக்குறது பெரிசில்ல… ஆனா அதுக நோய்

தொலைத்தவை – இங்கே தொலைந்தவை என்று சொல்வதைவிட தொலைத்தவை என்றுதான் சொல்லவேண்டும். காரணம் பலவற்றை நாம்தான் தொலைத்திருக்கிறோமே ஒழிய எதுவும்

தமிழில் சினிமாங்கிறது பொழுது போக்கு அம்சமாக மட்டுமே இருந்த காலமெல்லாம் மலையேறிப் போய்விட்டது. நாலு படத்தில் நடித்து அதில் மூனு

இப்போதெல்லாம் அம்மாவை எங்காவது கூட்டிச் செல்வது என்பது அவ்வளவு எளிதாக இருப்பதில்லை. அவளை கூட்டிச் சென்று கூட்டி வருவதற்குப் பெரும்

அறிமுக இயக்குநர் பாரி இளவழகன் ஒரு உண்மைச் சம்பவத்தை வைத்துத் வடதமிழகத்தின் தெருக்கூத்துக் கலைஞன் ஒருவன் தன் அப்பா இழந்த

இப்படி ஆகும் என்று கதிரேசன் நினைக்கவே இல்லை. ஏதோ பேசப்போய் எதெதோ பேசி, எதுவும் சாதகமாக முடியாமல் இன்னும் விரிசலைப்

‘நீ என்ன முடிவுலதான் இருக்கே..?’ என்று சாமிநாதப் பெரியப்பா கேட்டபோது எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல. தலை கவிழ்ந்து அமர்ந்திருந்தேன்.