சுந்தரவனக்காடு மிகப்பெரியதும் மிக அமைதியானதுமாகும். காடு வெளிப்பார்வைக்கு என்றுமே அமைதியாகத்தான் பார்ப்போருக்கு தெரியும். அது அப்படியானதல்ல என்பதை நாம் நெருங்கி
வா.மு.கோமு
ஒன்று மருதூர் மலைக்கிராமத்தில் வானுயர்ந்த மலையையொட்டி சிறுகுடிசையில் குப்பன் எலியும் அதன் மனைவி சுப்பி எலியும் பல வருடங்களாக வாழ்ந்து
குரங்கு வைத்தியர் குருசாமி மலர்வனத்தில் பேர்பெற்றவராக இருந்தார். மலர்வனத்தில் இருக்கும் அனைத்து விலங்குகளுமே தங்கள் உடல்நிலையில் எந்தக்கோளாறு ஏற்பட்டாலும் நேராக
குபேரவனம் மிக அடர்ந்த வனமல்லதான். இருந்தும் பறந்து விரிந்து கிடக்கும் வனம் தான். ஒவ்வொரு கோடை சமயத்திலும் குபேரவனத்திலுள்ள குளம்
நடுகல் இணைய இதழுக்கென்று தனிப்பட்ட முறையில் யாரிடமும் அலைபேசியில் பேசி படைப்பு வேண்டும் என்று நான் கேட்பதில்லை. நடுகல் இணைய
சுந்தரவனம் மிகப்பெரிய வனம். அங்கே வகை வகையான பெரும் பெரும் மரங்கள் வானுயர்ந்து அடர்ந்து நின்றிருந்தன. வனத்தைச்சுற்றிலும் ஆங்காங்கே அருவிகளும்
நெருங்கிய நண்பர்களின் மறைவு மனநிலையை குலைத்துவிடுகிறது. சென்னிமலை மருத்துவமனையில் இருவாரங்கள் படுத்திருந்த கதிர்வேலை அறை எண் சொல்லி தேடிப்போய் பார்க்கையில்
முதல் வாரம். *** -டாக்டர்.. நீங்க டாக்டர் தானே சார்! கழுத்துல தூக்குக்கயிறு தொங்குறப்பவே நினைச்சேன் நீங்க டாக்டராத்தான் இருக்கோணுமின்னு!
ராஜேஷ் வைரபாண்டியனின் ‘அறல்’ சிறுகதைத்தொகுப்பை வாசிக்கும் முன்பாக- நன்றி என்று கதைகள் வெளிவந்த இதழ்களை குறிப்பிட்டிருந்தார். அதில் நடுகல் இதழுக்கும்
பரிவை சே.குமாரின் ‘வாத்தியார்’ சிறுகதை தொகுப்பை வாசிக்கையில் சிறுகதை வடிவத்தின் கச்சிதத்தன்மைகள் பல விளங்க ஆரம்பித்தன. ஒரு கற்பனைக்கதைக்கும் நிஜக்கதைக்குமான